CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

29 Νοε 2008



Ακόμα κι αν φύγεις
για το γύρο του κόσμου
θα' σαι πάντα δικός μου
θα είμαστε πάντα μαζί

Και δε θα μου λείπεις
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια
η Αθήνα θ' ανάβει
σαν μεγάλο καράβι
που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια
θα περνάει φωτισμένο
της ζωής μου το τρένο
που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Αφιερωμένο...φιλια σε ολους

21 Νοε 2008




τωρα λοιπον που βγηκα απο την μικρη καταθλιψη που με βαραινε μπορω να πω οτι επεσα στα μαλακα...πονοκεφαλος ψιλομπουκωμα λιγα δεκατα, ε τα συνιθισμενα του καιρου.
τελικα αν και δεν αξιζει να στεναχωριεσαι για τιποτε αλλο, παρα μονο για την υγεια σου, οι ανθρωποι καταφερνουν να σε κανουν κουβαρι απλα γιατι δεν εχουν να γεμισουν κατι αλλο την ζωη τους.και οσο εσυ παλευεις να ανεβεις απο τον πατο που εχεις πιασει ερχονται οι αλλοι..οι ξενοι ενας εφραιμ (που αντι να καθεται στην μονη του και προσευχεται στον Θεο ,οπως ειχε επιλεξει, φανταζομαι με δικη του βουληση, κοιταει να αγορασει λιμνες και χωραφια)..ενα βγενοπουλος(που απο το πουθενα ξεπηδησε και κοντευει να παρει ολη την Ελλαδα)..ενασ καραμανλης (που δεν μπορει να τα βγαλει περα με την δικη του ζωη αλλα κοιταει να κανει κουμαντο στην δικη μας) και αναρωτιεμαι τι στο δια...ολο να παρω και τι να αφησω ..απο που να κρατηθω εγω που ειμαι στην γενια των 700 και θελω να κανω οικογενια να μεγαλωσω παιδια ..και που να τα φερω στον κοσμο...σε ποιο κοσμο?????τι σας λεω τωρα θα μου πειτε ..κι εχετε δικιο απλα μου βγηκαν και σας τα λεω απλα εχω βαρεθει απο παντου να με κοροιδευουν μποστα στα μουτρα μου και να πρεπει να ανεχομαι οτι γινεται χωρις να μπορω να κανω κατι
σας φιλω γλυκα σε ολους

8 Νοε 2008

Μία πραγματικά όμορφη ιστορία

Μία πραγματικά όμορφη ιστορία

Θα πάρει μόλις 37 δευτερόλεπτα να το διαβάσεις και θα αλλάξεις τον τρόπο
σκέψης σου.
Δύο άνδρες, και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός
νοσοκομείου.
Ο ένας άνδρας αφηνόταν να σηκωθεί όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε
απόγευμα
για να κατέβουνε υγρά από τα πνευμόνια του.
Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου.
Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος.
Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες αδιάκοπα. Μιλούσαν για τις γυναίκες τους και
τις οικογένειές τους,
τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στο στρατό, πού πήγαν
διακοπές.
Κάθε απόγευμα, όταν ο άνδρας δίπλα στο παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί,
περνούσε την ώρα
του περιγράφοντας στον «συγκάτοικό» του όλα όσα μπορούσε να δει έξω από το
παράθυρο.
Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας
όπου μπορούσε να
ανοιχτεί και να ζωογονηθεί ο δικός του κόσμος από όλη τη δραστηριότητα και
χρώμα από τον κόσμο
εκεί έξω.

Το παράθυρο έβλεπε ένα πάρκο με μια όμορφη λιμνούλα.
Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους.
Ερωτευμένοι νέοι
περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα
του ορίζοντα της
πόλης μπορούσε να ειδωθεί στο βάθος.
Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλο αυτό με θεσπέσια λεπτομέρεια, ο
άνδρας στο
άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το
γραφικό σκηνικό.
Ένα ζεστό απόγευμα, ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε μία παρέλαση που
περνούσε.
Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική - μπορούσε να
τη δει στο μάτι του
μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές
λέξεις.
Μέρες, βδομάδες και μήνες πέρασαν.

Ένα πρωί, η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερά για το μπάνιο τους
μόνο για να δει το άψυχο
σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο, ο οποίος πέθανε ειρηνικά στον ύπνο του.
Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς να πάρουν το νεκρό σώμα.

Όταν θεωρήθηκε πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί
δίπλα στο παράθυρο.
Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή, και εφ' όσον σιγουρεύτηκε ότι ο
άνδρας αισθανόταν άνετα,
τον άφησε μόνο.

Σιγά, επώδυνα, στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα να δει για πρώτη
φορά του τον έξω κόσμο.
Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι.

Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο.

Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να ανάγκασε το συχωρεμένο
συγκάτοικό του ο οποίος
περιέγραφε τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο.

Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει
ούτε τον τοίχο.
Πρόσθεσε, 'Ίσως ήθελε απλά να σου δώσει θάρρος.
Επίλογος:
Υπάρχει πελώρια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους, παρά τις
δική μας κατάσταση.
Μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη, αλλά η ευτυχία, όταν μοιράζεται,
διπλασιάζεται.
Αν θες να νιώθεις πλούσιος, απλά μέτρα όλα τα πράγματα που έχεις τα οποία
δεν αγοράζονται με χρήματα.
'Το σήμερα είναι ένα δώρο, γι' αυτό αποκαλείται ' Το παρόν.'
Τα σχόλια δικά σας

2 Νοε 2008

ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΚΛΑΙΜΕ......



Έρχονται ώρες
που όλα τα φοβάμαι
όσα θυμάμαι
κι ακόμα με πονούν
αυτές τις ώρες να το θυμάσαι
πλάι μου να'σαι
όταν θα'ρθούν
δίπλα μου να'σαι
μαζί σου να με βρούν.

Να μ'αγκαλιάζεις
για να σ'αισθάνομαι
κι αν δεις να χάνομαι
να μ'ανεβάζεις
να με ησυχάζεις
και να με νοιάζεσαι
να με χρειάζεσαι
όπως κι εγώ.

Έρχονται ώρες
που οι σκέψεις με πληγώνουν
και δεν τελειώνουν
τα "πώς" και τα "γιατί"
γι'αυτές τις ώρες
κι οι δυο μας φταίμε
κι ό,τι κι αν λέμε
τι ωφελεί
φτάνει που κλαίμε
και που είμαστε μαζί.

Να μ'αγκαλιάζεις
για να σ'αισθάνομαι
κι αν δεις να χάνομαι
να μ'ανεβάζεις
να με ησυχάζεις
και να με νοιάζεσαι
να με χρειάζεσαι
όπως κι εγώ.

Πιστεύω οτι είναι ένα απο τα πιο αγαπημένα κομμάτια σε πολλούς απο εμάς
μου το αφιερώνω ....και σε όλους εσάς που αγαπάτε την ζωή...ξέρετε εσείς